แสงสว่างและแรงบันดาลใจ
ฉันจะเล่าเรื่องราวของฉันให้คุณฟัง เรื่องที่เกี่ยวกันเพื่อนของฉัน เพื่อนรู้มั้ยเธอคือแรงบันดาลใจของฉัน ^^
ผู้เข้าชมรวม
147
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
แสงสว่างและแรงบันดาลใจ
เคยมั้ย ? เคยรู้สึกอยู่ที่ที่มืดมิดไม่มีแสงสว่าง เหมือนอยู่ในหลุม หลุมที่แสงลอดผ่านมาไม่ถึง หลุมที่เป็นเหมือนสิ่งที่คอยตอกย้ำเรื่องราวเศร้าๆ เรื่องราวที่อยากจะลืมแต่ลืมไม่ได้ เรื่องราวที่เราอยากให้ไม่เป็นจริง แต่มันคือเรื่องจริงที่เราพบเจอ คุณเคยเป็นแบบนี้หรือไม่ ฉันเป็นแบบนี้ รู้สึกแบบนี้ตลอดเวลา เรื่องมันเริ่มจาก
เพื่อนคนนึงที่สนิทกับฉันมาก เราไปไหนมาด้วยกัน โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าลับหลังฉัน เพื่อนคนนี้เอาฉันไปนิททา พอฉันรู้ฉัน ก็ไม่ได้ว่าอะไร
ฉันยิ้มให้แล้วบอกว่าไม่เป็นอะไร มันก็มีบ้างแหละน่า นั้นแหละที่ฉันพูดกับเขา แต่จริงๆแล้วฉันเสียใจมาก เขาบอกว่าฉันแย่งแฟนเขาทั่งที่เขานั้นแหละที่แย่งฉันไป ต่อมาเขาค่อยๆไม่มายุ่งกับฉันแล้วเพื่อนในห้องก็ไม่คุยกับฉันเลย ฉันงงว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ไม่กล้าถาม จากฉันที่เป็นคนร่าเริง ยิ้มง่าย สดใส เริ่มเปลี่ยนไป เปลี่ยนเป็นคนที่ยิ้มง่าย แต่ยิ้มแบบแกล้งยิ้ม ยิ้มโดยที่สายตาของฉันแสดงออกมาว่าเจ็บปวด แต่ไม่มีใครสังเกตุ จากคนที่สดใสกลายเป็นคนที่มีสายตาว่างเปล่า เย็นชา และเจ็บปวด เหมือนฉันอยู่ในที่มืด มืดมาก มากเสียจนฉันคิดว่าฉันตาบอด มันเป็นความรู้สึกกลัวหวาดผวา ฉันเริ่มกลายเป็นเด็กเก็บกด อยากได้อะไรต้องได้ เรียนแย่ ติดเกมส์ ไม่อยากไปเรียน
นั่งแหละคือสิ่งที่เปลี่ยนไปในตัวของฉัน
วันหนึ่ง ขณะที่ฉันนั่งรอประตู รร.ฉันเห็นนักเรียนคนอื่นๆวิ่งเล่น ยิ้ม หัวเราะกันแบบ มันดูเป็นภาพที่น่าอิฉามาก แต่ทำไมฉันถึงได้แต่มองนะ ฉันเห็นฉันได้ยิน ฉันรับรู้ แต่ออกจากที่มือในหลุมนี้ไม่ได้ ทำไมนะ ฉันถึงเห็นแค่ความมืดแต่ไม่เห็นแสงสว่าง ฉันนั่งมองภาพนั้นอย่างเพลินต อิฉาแต่ฉันออกจากหลุมนี้ไม่ได้หลุมนี้เหมือนแกล้งฉัน แกล้งไม่ให้ฉันออกไปได้ แกล้งให้ฉันเจ็บปวด
แกล้งให้ฉันทรมาน แต่แล้วเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้น “ปาล์ม…กลับด้วยกันมั้ย” ฉันมองตามเสียงที่ถามฉัน แล้วเห็นเด็กผู้หญิงอวบ ๆ ผิวขาวแต่ไม่มาก น่าตาน่ารัก เธอถามฉันด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่แฝงด้วยความเศร้าแต่สดใส รอยยิ้มที่ฉันเฝ้ามองและอิฉามาตลอด ฉันเริ่มเห็นแสงสว่าง แสงสว่างที่ฉันเห็นคือมิตรภาพจากเธอคนนี้ เธอคนนี้ชื่อใหม่ นิสัยขี้บ่น ยิ้มเก่ง ติ๊งต๊อง ปัญญาอ่อน น่ารักมาก ๆ ฉันเริ่มก้าวออกจากหลุมนี้ได้ทีละนิด ทีละนิด ด้วยแรงที่มิตรภาพจากเธอคนนี้มอบให้ ฉันมีความสุขมาก ที่ได้รู้จัก และได้เป็นเพื่อนกับเธอคนนี้ เธอจะรู้มั้ยนะว่า……
เธอคือแสงสว่างและเป็นแรงบันดาลใจของฉัน ^^
ปล.ทุกคนจะก้าวหน้าเดินต่อได้ถ้าคุณหาคนที่เติมเต็มคนที่ทำให้คุณมีความสุขและคนที่คุณยิ้มได้มาเป็นแรงบันดาลใจ แค่คุณนึกถึงเขา แรงบันดาลใจก็จะพานำไปสู่สิ่งที่คุณอยากให้มันเป็นจริงได้เสมอ
To…tonpalm…
ผลงานอื่นๆ ของ PanTlom ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ PanTlom
ความคิดเห็น